Chorym, jako Chrystusowi Panu siostry w miłości służąc, nie tylko ich ciała posługą chrześcijańską mają ratować, ale i ich dusze miłością i poświęceniem dla Pana Jezusa budować mają, aby tym sposobem zasłużyły sobie mieć Jezusa lekarzem swej duszy i ciała (...)

bł. Edmund Bojanowski

Chorym - w szpitalach, domach opieki czy domach prywatnych, a także przychodzącym do naszych domów - siostry służą w charakterze pielęgniarek lub opiekunek ze znajomością zawodu i z miłością jak Chrystusowi.
W parafialnej pracy charytatywnej otaczają szczególna opieką ludzi najbiedniejszych potrzebujących pomocy zarówno materialenj jak i duchowej.

Ustawy Zgromadzenia

Praca charytatywna

Siostry pielęgniarki i lekarki, oprócz szpitali i przychodni, pracują w placówkach opiekuńczo - wychowawczych dla dzieci, ponadto zatrudnione są w zakładach opiekuńczo – leczniczych i domach opieki dla osób dorosłych, prowadzonych przez zgromadzenie, a także w placówkach kościelnych (w Polsce: Chrzanów, ul. Sienkiewicza; Kraków, ul. Podgórki Tynieckie; Łódź, ul. Kosynierów Gdyńskich; Porąbka Uszewska; ponadto siostry pracują w domu diecezjalnym w Grybowie i parafialnym w Zagórzu oraz w terenowej Stacji Caritas w Bolestraszycach; w Niemczech w domach opieki w Wűrzburgu i Mindelheim, w USA: w Woodbridge oraz St. Mary’s w Cherry Hill.

W prowincji afrykańskiej zgromadzenie prowadzi 2 szpitale (Katondwe i Kashikishi) i wiejskie ośrodki zdrowia.
Wszędzie chorzy korzystają z doraźnej pomocy, o którą bezpośrednio zwracają się do sióstr pielęgniarek, przebywających na poszczególnych placówkach.

Pielęgniarstwo terenowe w formie instytucjonalnej prowadzone jest w prowincji amerykańskiej oraz w prowincji afrykańskiej (tzw. Home Basic Care), gdzie w sprawowaniu opieki w domach nad przewlekle chorymi (najczęściej na AIDS),  z personelem medycznym współpracują specjalnie przeszkoleni woluntariusze.

Oprócz posługi pielęgniarskiej, przy każdej niemal placówce prowadzona jest szeroko pojęta praca charytatywna, obejmująca opiekę nad ubogimi, osobami samotnymi, sierotami naturalnymi i społecznymi, a także doraźne wsparcie bezdomnych i więźniów. Zakres pomocy udzielanej ludziom proszących w naszych domach o różnorakie wsparcie w zasadzie wymyka się wszelkim statystykom.

Wszędzie – zarówno na terenie Polski jak i zagranicą - w ramach samatytańskiej posługi, świadczonej bliźnim, siostry wspomagają potrzebujących (zarówno ze środków własnych, jak też uzyskanych od innych osób czy instytucji) ofiarami pieniężnymi, ciepłym posiłkiem, paczkami żywnościowymi, darami rzeczowymi (odzież, lekarstwa, przybory szkolne, wyposażenie mieszkania, opał na zimę).

Odwiedzają chorych w szpitalach, towarzyszą umierającym, uczestniczą w pogrzebach. Troszczą się o osoby samotne, w podeszłym wieku. Często służą konkretną pomocą, jak np. przyniesienie posiłku, zrobienie zakupów, posprzątanie, upranie bielizny, sprowadzenie kapłana. W wielu domach, zwłaszcza większych, urządzana jest wigilia dla samotnych.

Specjalnym rodzajem działalności jest różnorakie zaangażowanie na rzecz najuboższych dzieci. Pomoc doraźna, to darmowe posiłki i zwalnianie z opłat w placówkach wychowawczych; opłacanie obiadów i podręczników w szkołach, zakup ubranek do I Komunii, obdarowywanie z okazji św. Mikołaja i świąt itp.

W ramach organizowanego przez siostry wypoczynku dla dzieci i młodzieży, tzw. „wakacji z Bogiem”, uprzywilejowane miejsce zajmują dzieci z rodzin ubogich i patologicznych, których rodziców nie stać na opłacenie wyjazdów.

W ostatnim czasie rozszerzył się zakres zaangażowania w prowadzenie - organizowanych zarówno we własnym zakresie, jak też w ramach parafii – ośrodków wsparcia dziennego - świetlic dla dzieci biednych i zaniedbanych, często z rodzin patologicznych. Przychodzące dzieci mają możliwość spożycia ciepłego posiłku, odrobienia lekcji, urozmaiconego spędzenia czasu, a przede wszystkim – spotkania się z nieznanym w środowisku rodzinnym światem chrześcijańskich wartości. Siostry starają się także na różne sposoby docierać do rodzin, zachęcać do przemiany życia i nieść pomoc materialną.

Na Syberii, ze względu na specyficzne warunki, przychodzące dzieci mają możliwość pozostania na nocleg zawsze w razie potrzeby, a częściej - w soboty, niedziele i święta, aby uczestniczyć w Mszy św. Siostry na Syberii szczególną opieką otaczają również opieką tzw. „dzieci ulicy”, a w Zambii – włączają się w program opieki nad sierotami po rodzicach zmarłych na AIDS. Z posługą miłości i ewangelicznej nadziei siostry docierają także do państwowych domów dziecka oraz zakładów poprawczych.

Specyficzny charakter, a często o zabarwieniu charytatywnym, mają kontakty sióstr na zagranicznych placówkach z osobami polskiego pochodzenia. Jest to zarówno udział w duszpasterstwie dla Polaków, nauczanie języka polskiego i religii, organizowanie spotkań promujących polską kulturę itp. Na większą skalę z ośrodkami polonijnymi współpracują siostry w Republice Południowej Afryki, USA oraz na terenie krajów byłego ZSRR, wśród osób o polskich korzeniach.