A. Stany Zjednoczone Ameryki
Pracę poza terenem Polski rozpoczęły służebniczki starowiejskie w okresie międzywojennym. W 1926 roku, na zaproszenie ks. Wojciecha Maluseckiego przybyły do miejscowości Reading w stanie Pensylwania w USA. Założyły tam, wśród Polonii amerykańskiej, przedszkole, a następnie sierociniec w Wilmington i Woodbrigde.

B. Afryka
W 1928 roku pierwsze siostry wyjechały na Czarny Ląd, obejmując placówki przy misji ojców jezuitów w Chingombe i Kasisi, gdzie zajęły się pracą wychowawczą wśród kobiet, dziewcząt oraz prowadzeniem sierocińca. Stopniowo rozszerzyły zakres pracy na nowych placówkach, otwierając ochronki, internaty, szpital, ucząc w szkołach podstawowych 
i średnich. Przy parafiach w różnych organizacjach religijnych skupiały dzieci, młodzież i dorosłych. Przez nauczanie prawd wiary, udzielanie pomocy chorym, prowadzenie kursów - także wśród ludności buszu i osiedli robotniczych – głoszą miłość Boga do człowieka, pogłębiają wiedzę religijną i formują rodzimy apostolat świeckich. W sierocińcu w Kasisi przebywa obecnie ponad 250 dzieci, wśród których wiele jest zarażonych wirusem HIV. Geneza tego domu sięga początków pracy misyjnej sióstr, kiedy powszechnie panował tam pogański zwyczaj zabijania niemowląt po śmierci matki.
Od 1954 r. w Karenda istnieje nowicjat dla sióstr pochodzących z tego terenu. Już w 1969 r. liczba sióstr Afrykanek przewyższyła liczbę misjonarek z Polski. Dla polskich dziewcząt które po II wojnie światowej znalazły się w Afryce i chciały wstąpić do zgromadzenia, został otwarty nowicjat w Johannesburgu, a przy domu zakonnym rozwinęła się działalność apostolska. Placówki ustanowionej w 1968 roku prowincji afrykańskiej Zgromadzenia zostały założone również w Malawi i Tanzanii.
 
C. Rosja, Ukraina, Mołdawia
Służebniczki Starowiejskie od 1991 roku szerzej otworzyły się na potrzeby Kościoła w krajach byłego ZSRR. Pracują w Rosji (od 2000 roku także na Syberii), na Ukrainie, w Mołdawii, a znakiem Bożego błogosławieństwa są powołania do Zgromadzenia także z tych terenów.