Powołanie do życia zakonnego jest darem Bożym. Jeżeli zostanie on rozeznany i przyjęty - jak ziarno zasiane w ziemię, wymaga troskliwej pielęgnacji, aby mogło zakiełkować, wzrastać w promieniach Bożej łaski i wydać obfite plony.

Od początku swego istnienia, Zgromadzenia za najwazniejszą ceche swej duchowości uważa realizowanie na co dzień ewangelicznego przykazania miłości Boga nade wszystko oraz miłości bliźniego, przejawiającej sie w służebnej postawie wobec potrzebujących - na wzór Chrystusa.

Wzorem słuzebnej miłości jest dla Sióstr Służebniczek także najpokorniejsza Służebnica Pańska - Dziewica Maryja. Życie zakonne w Jej "Fiat" i jej "Magnificat" znajduje pełnie swego zawierzenia wobec Boga oraz poryw radości, wzywający do nasladowania. Przez nasladowanie Maryi w Jej postawach a zwłaszcza w pielegnowaniu cnoty czystości, siostry pragna ukazywać ludziom potęgę miłości Bożej i dodawać blasku Kościołowi. Inne charakterystyczne cechy duchowosci Zgromadzenia, to kult Jezusa w Eucharystii, pokora, umiłowanie pracy oraz cnota prostoty, na którą szczególny nacisk położył bł. Edmund w Testamencie pozostawionym siostrom: Co zawsze polecałem, dzis powtarzam: przede wszystkim prostotę zalecam. Dopóki ta w Zgromadzeniu trwać będzie, dopóty będzie w niej błogosławieństwo Boże.

Z Dziennika bł. Edmunda:
Poniedziałek, 8. czerwca [1857]
...Nad brzegami jeziorka widziałem pełno kwitnących lilii białych wodnych. Pamiętam, że od lat dziecinnych szczególniejszy dla mnie urok miały te kwiaty. Nie mogłem się im i dzisiaj napatrzyć. Przypomniałem sobie owo podanie o białym kwieciu nad wodami Świtezi. To znowu patrzając na sięgające za tymi liliami dziewczęta, pomyślałem: Jeżeli z błotnistych kałów i dzikich zarośli nadwodnych wyrastają tak śnieżnej i czystej białości kwiaty, czemuż by i pośród zaniedbanych, a nawet w zepsucie zagrzęzłych wiosek naszych, nie miały bezpiecznie wykwitać czyste dusze Służebniczek Najświętszej Panny?